Βρίσκεται λίγα μέτρα ανατολικά του ναού της Αγίας Θεοδώρας. Κατά την άποψη του μελετητή Δ. Γιαννούλη, ο ναός κτίσθηκε το 13ο αιώνα και λειτούργησε ως παρεκκλήσι της μονής του Αγίου Γεωργίου, όπου εμόνασε η Αγία Θεοδώρα. Κατάλοιπα αυτού του αρχικού κτίσματος είναι ολόκληρη η Δ. πλευρά του σημερινού ναού τμήματα των πλάγιων πλευρών του και λίγο πιο πάνω απ' τα θεμέλια της Α. πλευράς.
Τα υπόλοιπα τμήματα του ναού κατασκευάστηκαν στο τέλος του 16ου ή αρχές του 17ου αιώνα. Είναι μικρή μονόκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, με έκδηλα τα σημάδια της φθοράς του χρόνου αλλά και της εγκατάλειψης. Στο εσωτερικό σώζονται αρκετά τμήματα τοιχογραφιών του 1623, όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή. Οι συνθέσεις είναι κρητικής τεχνοτροπίας και έχουν τη συνηθισμένη διάταξη σε ζώνες. Κάτω έχουμε ολόσωμους Αγίους, στη μέση στηθάρια Αγίων και πάνω σκηνές από τις Δεσποτικές εορτές.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι φορητές εικόνες του ξυλόγλυπτου τέμπλου, οι οποίες είναι έργα της ίδιας εποχής και της ίδιας τεχνοτροπίας με τις τοιχογραφίες. Η εξωτερική τοιχογραφία με την απεικόνιση του Σωτήρος, στο τυφλό αψίδωμα της Δ. πλευράς -πάντα κατά την άποψη του Δ. Γιαννούλη - είναι του 13ου αιώνα.
Πρόσφατα έγιναν εργασίες στερέωσης του μνημείου.